Donderdag 22 juni 2023 – Michelstadt

Om te voorkomen dat we uiteindelijk doorstoofd in onze slaapkamer zullen worden aangetroffen, zet ik midden in de nacht de balkondeur een flink eind open. We hebben dan ook te maken met hoge temperaturen, zo rond de 30 graden. In Weissensee hadden we daar binnen geen last van, daar was het zelfs erg koel (maar ook benauwd uiteindelijk), maar dit huis heeft meer een Koningsdreef-klimaat. En dat is verder niet erg, daar zijn we inmiddels zelfs al aan gewend. Maar je moet wel je maatregelen nemen: slapen onder alleen een dekbedhoes bijvoorbeeld, en zorgen voor voldoende ventilatie. Maar het comfortabele bed maakt dat ik toch een goede nacht maak.
We starten langzaam op en na de koffie gaan we Michelstadt bekijken. In Nederland had ik al bedacht dat ik hier graag een dag zou willen doorbrengen, vanwege de vele vakwerkhuisjes in dit oude stadje, maar voor Hans was het min of meer een verrassing. Die moet je thuis niet lastigvallen met toeristische details van iets wat we over een halfjaar gaan bekijken.
De auto staat gratis aan de rand van het historische centrum geparkeerd. En dat is best uniek, want steeds meer en meer moet je stadaard parkeergeld betalen, zelfs in the midde of nowhere, waar misschien maar twee of drie toeristen per dag komen. Het ene vakwerkpand volgt op het andere, alles ‘voormalig’: smederij, brouwerij, apotheek, wachttoren, raadhuis, stadsmuur- en poorten, textielververij, bibliotheek, klooster enz enz en ook een synagoge, die nog steeds gebruikt wordt en tevens een soort museum herbergt. Ergens in een straatje treffen we vijf Stolpersteine aan. De minder mooie kant van de geschiedenis heeft hier een plaats gekregen. Na mijn bezoek aan Auschwitz, eerder dit jaar, spreekt mij dit erg aan. De synagoge is helaas gesloten. Drie camera’s houden ons hier in de gaten, net zoals overal in Europa, bij een synagoge.
De Lutherse Kerk dateert (in de huidige vorm) uit de 15e eeuw, maar eeuwen ervoor was hier al een kapel. Tegen de muren staan grafstenen en er is een grafmonument voor de Graaf van Erbach en een voor Johann Casimir van Erbach, een van de voorouders van de Oranjes. Met snor, kraag en harnas zou hij zo voor Frederik Hendrik kunnen doorgaan. De Liedboeken staan netjes in het gelid te wachten op de volgende kerkdienst
Wat niet gesloten is, is de Konditorei tegen over ons restaurant van gisteravond, dus gaan we daar lunchen. Bij het afrekenen blijkt dat we hier alleen met contant geld kunnen betalen, en dat is iets wat we deze vakantie al vaker zijn tegengekomen. Heeft heel de wereld betalen per Card (of telefoon) ingevoerd, dan gaan ze nu in Duitsland weer over op cashgeld? En dat terwijl ik voor een simpel ijsje op de dijk in  Oud-Beijerland wel kan pinnen? Ik wordt er een beetje nijdig van: Hoe konden we dat weten? Nou, dat staat binnen aangeplakt. Ja, maar wij zitten buiten op een terras. Ik besluit de discussie niet aan te gaan en met wat gerommel vind ik toch nog een wat papiergeld, wat eigenlijk bestemd was om ons overnachtingsadres mee te betalen.
Na het eten rijden wij, verstokte tuinliefhebbers, richting Eulbach om een bezoek te brengen aan de Engelse Tuin. Het idee is om daar wat verkoeling te zoeken, maar Leider Pindakäse: de tuin is gesloten. Dan maar terug naar ons huisje voor een rustige middag en dat is ook niet weg. Ondertussen wordt het buiten steeds heter en benauwder. Er is onweer beloofd, rond 17.00 uur. Dat zou even mooi zijn. Maar er gebeurt niks.

De fut is er ons bij ons wel een beetje uit nu, en met het oog op de reis die ons morgen te wachten staat, stel ik voor om bij McDonalds maar twee menu’s te gaan halen en die thuis op te eten. Thuis moet ik maar weer goede vrienden met de weegschaal zien te worden. Dat zal nog wel wat voeten in aarde hebben…
Het is nu 19.00 uur en er is nog steeds geen regen gevallen, maar inmiddels gaat het wel lekker waaien. Mijn inspiratie is op. Kom maar op met die  douche en daarna lezen en tv-kijken.