Van Beijerland naar Beieren - dinsdag 6 en woensdag 7 juni 2023

Woensdag 7 juni 2023

Ik doe het wel-ik doe het niet-ik doe het wel… Ik doe het wel! En ziehier: het eerste verslag van onze vakantie naar Füssen (Beieren). Meteen van twee dagen tegelijk: want gisteren vertrokken we tegen negenen uit Oud-Beijerland en na een overnachting in de buurt van Heidelberg zitten we nu dan hier in Beieren.
Het ging allemaal goed, dus over gisteren heb ik niks spannends te melden. En hoewel de VW-navigatie Heidelberg niet kent (nee echt niet, wir Deutschen machen geen grappen) hebben we hotel Birkenhof toch weten te vinden in een slaperig saai voorstadje van Heidelberg, waar de tijd stil lijkt te hebben gestaan. In de hoofdstraat is, op een paar eigentijdse winkels en banken na, alles zo als in de tijd dat de HJ (Hitlerjugend) er al  vlaggend en vaandelend doorgeen marcheerde.
Hotel Birkenhof ligt heerlijk rustig op het platteland. Uit de entourage en de foto’s maken we op dat het eerst een boerenhofstee is geweest, maar is omgebouwd tot een hotel, met de gastenverblijven in een soort carrée gebouwd. In de omgeving is het een en al manege, wat de klok slaat.

De kamer is dik in orde met prima bedden en een heerlijke douche. TV kijken via onze NL-streamingdiensten/NAS is wel een dingetje, maar uiteindelijk lukt het om aan een nieuwe serie van Viaplay te beginnen en dankzij Hans met zijn kabels en trukendoos doen we dat zelfs op de TV aan de muur.
Birkenhofs Neusje Van De Zalm is Stephans Restaurant, warm aanbevolen voor het diner met prijzen van een driesterrenrestaurant. Bij de receptie verstrekt met een lijstje met alternatieven. Een geheel nutteloos lijstje, want wat erop staat is òf dicht, òf gesloten. Gelukkig hebben we Google Maps nog en die brengt ons naar Metin’s Restaurant, een uit de voegen gegroeide kantine van de tennisclub. En onder het welluidende ge-‘plok’ en ge’tok’ van tennisballen genieten we eerst van een eenvoudige pizza (Gruss aus die Küche – welkomsthapje van huis) en van ons hoofdgerecht. Mijn portie spaghetti is zo enorm, dat ik uiteindelijk de helft moet laten staan. De rekening is omgekeerd evenredig aan de portiegrootte en daar kunnen ze in NL dus wat van leren.

Na een goede nacht slaap op heerlijke bedden en na een overvloedig ontbijt, vertrekken we rond half 10 naar Beieren. Over die reis is niet veel te melden, gelukkig maar. De route is een en al Down Memory Lane, over plaatsen waar we al eens geweest zijn, of over mijn vader, die hier de weg op zijn duimpje kende. Zo rond half drie halen we bij het verhuurbedrijf de sleutel op van ons vakantieverblijf en een kwartiertje later zijn we er.
Het doet ons allebei denken aan het appartement waar we juni 2017 in St.Moritz zaten: een appartement op de begane grond van een gebouw, met beperkt, maar wel mooi uitzicht. Ook hier is alles in orde, Deutsche degelijkheid en Gründlichkeit.
Prioriteit is nu boodschappen doen, want morgen is het Fronleichnam, een katholieke feestdag en dan is alles gesloten. Heeft iets met de eucharistie te maken, maar dat kun je zelf wel opzoeken. De cassière bij de Lidl is erg behulpzaam als ik met mijn Lidl-app sta te zwaaien: ‘Niederländisch? Kom maar hier, dan zetten we m even over op Deutschland, maar we hebben hier slecht internet. O jullie ook in NL, bij de Lidl?’ Tik-tak-tok en jawel ik heb nu een Duitse Lidl-app. Dan nog snel even naar de Tourist Info voor een Wanderkarte, want die is morgen ook gesloten. Helaas bevindt de Tourist Info zich zo centraal dat er geen auto mag parkeren och stoppen, dus het is even een dingetje hoe Hans mij weer terugvindt, maar het feit dat ik dit nu kan opschrijven, betekent dat het gelukt is.
We delen een Lidl-megapizza en gaan nu lekker van de avond genieten.
Aan het prachtige stralende kortebroekenweer van gisteren en vandaag zal spoedig een einde komen, maar daar kunnen we ons nu even nog niet druk om maken. Eerst maar eens uitrusten.
Veel foto’s heb ik nog niet kunnen maken, sorry. Komt nog wel. En dat er wat eet-foto’s bij zitten, daar valt niet aan te ontkomen.