Zaterdag 17 juni – München

Al zo vaak in Bayern geweest, maar nog nooit in München geweest? Dat kan  natuurlijk niet. Dus gaan we dat vandaag eens even rechttrekken.
Rijslijdertje heeft wat voorwerk gedaan en een P&R in de buurt van de U-bahn (metro) gevonden. Het station Fürstenried-West ligt aan de rand van het centrum. Geen idee of dit een handige zet is. Misschien is parkeren nog verder van München af en dan per trein verder wel veel beter, maar waar dan en hoe pak je dat aan?
Eerst krijgen we een flinke rit door de Beierse binnenlanden, soms over smalle wegen of achter tractoren. Zodra we eindelijk op de snelweg zitten, gaan we eerst maar eens bij een wegrestaurant wat toiletteren en koffiedrinken. Vandaar af is het nog een best stuk naar de P&R, maar gelukkig gaat het vlot.
De P&R kost maar 1 euro voor 24 uur parkeren, mits je gebruik maakt van het OV. Niet te geloven. Vooraf afrekenen en verder is er kein Hund die komt controleren of je inderdaad wel met het OV bent gereisd.
Bij de betaalautomaat is het even rommelen met het vinden van het juiste kaartje, maar ook dat lossen we op. Nu nog de juiste lijn vinden: ook al geen probleem: er vertrekt maar 1 lijn vanaf dit station, dus dat is lekker overzichtelijk.
Ik had gezien dat ‘het’ centrum van München de Marienplatz is, met de klemtoon op ri en niet op ma, zoals wij hardnekkig doen, maar daar kijkt men niet van op of om. Ze zullen wel toeristen gewend zijn.
Helaas gaat U3 (metrolijn 3) niet helemaal tot de Marienplatz, want er wordt gewerkt aan het spoor. Dus moeten we er op de Goetheplatz uit en lopen we die hele lange Lindwurmstrasse (hoe toepasselijk) af, om bij Sendlinger Tor het laatste stukje metro naar de Marienplatz te nemen. He he, die horde is genomen. Als we weer bovengronds zijn, gaan we eerst een kijkje nemen in de St.Peter-kerk: schitterend! Daarna doen we een rondje over de Viktualienmarkt die vol kraampjes en terrasjes staat.
Bij Bratwurstherzl, op de hoek van de Dreifältigkeitsplatz en de Heiliggeiststrasse gaan we lekker eten. Mijn braadworstjes met overheerlijke zuurkool (geserveerd op de hartvormig bord: Bratwustherzl) smaken uitstekend. Hans heeft ook geen problemen met zijn Bauerngulash. Het is een gezellige drukte, zonder het idee te krijgen dat het tè druk is. Een accordeonist loopt van terrasje naar terrasje terwijl hij leuke deuntjes speelt.
Dan gaan we op zoek naar het Hofbräuhaus. Expedia schrijft hierover:

De geschiedenis van het Hofbräuhaus gaat terug tot 1589. Toen het koninklijke hof in München ontevreden raakte over het plaatselijk bier, stemde de Beierse hertog Wilhelml ermee in om een brouwerij op te richten die speciaal bier zou brouwen voor het hof. 

Pas in 1828 werd het Hofbräuhaus geopend voor het gewone publiek. Tegenwoordig bevindt het Hofbräuhaus zich nog steeds op de Platzl (plein) waar het publiek voor de eerste keer het bier proefde. 

Het Hofbräuhaus heeft een interessante en soms notoire politieke geschiedenis. Een beroemde bezoeker was Vladimir Iljitsj Lenin, die de bierstube bezocht samen met leden van de Beierse communistische partij. Adolf Hitler schilderde een aquarel van het Hofbräuhaus toen hij student was aan de kunstacademie, en de NSDAP hield hier later in de bierstube bijeenkomsten. Later in de 20 eeuw hebben de Amerikaanse presidenten John F. Kennedy en George H. W. Bush het Hofbräuhaus ook bezocht.

Het is werkelijk een schitterend pand, met een grote Bierstube.  Het is net of je in een grote kelder bent beland met gewelven. Het staat er vol met tafels en simpele houten banken. Serveersters en kelners lopen af en aan met enorme pullen bier. Op een bord staat dat een ‘Maβ’ Bier, dus een ‘maat’ en dat is 1 liter: € 10,40 kost. Ik zie nogal wat van die liters van de tap komen. Helaas is het, ik denk doordat het geluid niet weg kan, ook een enorme herrie daarbinnen.
Snel naar buiten maar weer, en op naar de Frauenkirche, vlak bij de Marienplatz. Het is een knots van een kerk en hij is niet mooi. Vinden wij dan. Maar ja, wat wil je: deze kerk heeft in de Tweede Wereldoorlog aanzienlijke schade opgelopen en waardevolle kunstwerken zijn verloren gegaan. Het is de grootste kerk van de stad en de kathedraal van het aartsbisdom München en Freising.

De kerk – 109 meter lang, 40 meter breed en 99 meter hoog – biedt plaats aan 20.000 (staande) kerkbezoekers en wordt als kathedraal nog regelmatig gebruikt voor eucharistievieringen. Hij dateert uit de 15e eeuw.
Inmiddels is duidelijk dat er allerlei festiviteiten in de stad plaatsvinden en op een informatiebord lees ik dat vandaag de verjaardag van de stad gevierd wordt. Geen wonder dat het best wel druk is.
Dan moeten we natuurlijk nog naar het hart van deze gezellige stad: de Marienplatz met het schitterende Nieuwe Raadhuis, in 1905 opgericht in Neo-gotische stijl.
Je kunt hier nog van alles bezichtigen, zoals het kantoor van de Oberbürgemeister van München, de uitzichtstoren, het klokkenspel en de juridische bibliotheek (10 meter hoog!), maar dat gaan wij allemaal niet doen: het dagje München is al vermoeiend genoeg. Wat we wel zien, het balkon, waar al vele malen Bayern München als landskampioen gehuldigd is, onder ander in 2010 met Louis van Gaal, die toen bralde: Ich bin ein Feierbiest (feestbeest, op zijn steenkolenduits).
We staan nog een tijdje te kijken bij een hoempa-orkest in Lederhosen en dan zakken we langzaam weer af richting metro. Het is mooi geweest, heel mooi zelfs. Op de terug weg doe ik nog even wat vergeten boodschappen bij de Edeka, en dan gaan we thuis lekker uitrusten.
Of München een aanrader is: absoluut. Het is een stad voor jong en oud, vol gezelligheid en iconische gebouwen en vol geschiedenis. We hebben nog maar het topje van de ijsberg gezien, wat dat betreft.
Maar als je München bezoekt, doe dat dan op een citytrip of vanuit een locatie dichter bij gelegen. Want 4,5 uur reizen voor een bezoek van 4 uur, is wel erg veel.
München: Auf Wiederseh’n!