Maandag 12 juni 2023 – Klooster Ettal en Oberammergau

Vanuit Nederland bereiken ons berichten over hoge temperaturen, maar hier valt dat allemaal best mee. Wij zitten laag in de twintigers, bij een stralende zon. Op deze hoogte is het prima toeven, zowel om buiten te zitten, te rijden, als te wandelen. Het voorspelde slechte weer is hier uitgebleven, hoera!
Vandaag is ook typisch zo’n dag om een mooie rondrit te gaan maken. Bij Reutte slaan we oostwaarts af, richting Plansee en Oberammergau. Het is down to Memory Lane, vandaag. De Plansee (eerste bezoek in ieder geval in 1965, maar misschien ook al eerder) ligt er spiegelglad bij. Weinig toeristen hier. De steile oevers komen bijna loodrecht uit het water omhoog. Hier en daar is het spoor van een stenenlawine zichtbaar. Het riviertje wat in dal kronkelt bevat bijna geen water. Aan onze linkerhand ligt Schloss Linderhof (1997). Op de volgende splitsing gaan we rechtsaf en na 1 kilometer staan we voor het Benediktijner klooster van Ettal (ook vanaf 1965, diverse malen). Ettal zelf is een plaatsje van niks, maar het enorme klooster heeft er wel iets van gemaakt. Het heeft gezorgd voor een gymnasium, een internaat, een kloosterbrouwerij, een kloosterhotel, eigenlijk voor alles dus. En dikke kans dat het klopt, als je voor dat alles het woordje ‘klooster’ zet.
Eerst maar eens even koffie-met-wat-erbij bij de plaatselijke bakkerij-Konditorei aan de overkant.  In de Keuzestress bij de afdeling taarten. Nieuw sjaaltje kopen (blauw met edelweiss) en dan weer de weg oversteken naar het klooster.
We zijn bijna de enige bezoekers. En hoewel onze interesse naar buitenlandse Rooms-katholieke kerken inmiddels wel enigszins verzadigd is, is dit toch wel een mooi exemplaar. Overdadig gedecoreerd, maar toch met zekere harmonie. Aan de muur hangt een plaquette waarop te lezen valt dat hier Dietrich Bonhoeffer in de oorlogswinter van 1940/41 enkele maanden verbleven heeft.
In het kloosterwinkel verkoopt met vele soorten kloosterbier. En achter de kloosterkassa staat een echte kloosterbroeder. Het lijkt wel een soort Bibelebonse Berg, maar dan anders.
Uit de ramen van het gymnasium komen schoolgeluiden. Naast het moderne onderwijs, worden de leerlingen ook religieus opgevoed en verder ligt de nadruk op sociaal engagement en culturele en sportieve activiteiten, lees ik op de website. Interessant: Al op de in 1710 opgerichte Ettaler Ritterakademie legden de monniken nadruk op een humanistisch opleidingsprofiel….Ze hadden reeds toen de hele mens op het oog (http://www.kloster-ettal.de).
Genoeg ge-kloosterd: we vervolgen de rit naar Oberammergau, bekend van de Oberammergauer Passionsspiele en het houtsnijwerk. In mijn vroegste vakantieherinneringen komt Oberammergau ook voor, en ook diverse keren daarna. Het houtsnijwerkje wat thuis in de boekenkast staat, hebben we hier in 1985 gekocht. Waar het in het hoogseizoen echt dreunt van de toeristen, is het nu aangenaam rustig. We kunnen heel relaxt de mooie beschilderde huizen bekijken en het houtsnijwerk in de etalages. Lunch bij hotel Alte Post. Een lading Amerikaanse toeristen drentelt een beetje gedesoriënteerd rond.. hoe zou dat toch werken hier, lunchen zonder KFC en Burger King in de buurt?
Dan kan ik mijn hart ophalen aan de winkel van Käthe Wohlfart, de bekende kerstwinkel (zit op meerdere locaties in Duitsland) die het hele jaar rond geopend is. Voor het thuisfront, die ook het liefst het hele jaar in kerstsfeer zijn, maar ik wat foto’s. Bij een van de vele houtsnijderijen, vergaap ik me aan een schitterende kerstgroep in mini-formaat, zonder stal helaas.
En dan hebben we er genoeg van en gaan via een andere route weer terug naar huis. Onderweg komen we nog langs een naar ongeluk: zo te zien is er een busje is achterop een wagen/oplegger met boomstammen gereden. Van de voorkant van het busje is niet veel meer over en de bovenkant is helemaal verkreukeld. Iemand heeft zijn auto aan de kant gezet en staat het verkeer te regelen. Aan de kant van de weg staat een groepje mensen en tegen de vangrail zit iemand. De details laat ik even voor wat ze zijn. Als we erlangs zijn komt ons even later de ambulance met zwaailicht en sirene tegemoet. Niet leuk dus.

Eenmaal thuis trek ik de bergschoenen aan voor nog eens een rondje Weissensee en dan heb ik mijn beweging voor vandaag wel gehad.
De gereanimeerde nasi van gisteren smaakt nog best.
vanaf het terras klinkt bejaarde-hippie-muziek…heerlijk! En straks lekker MAX Vakantieman kijken, naar al die toeristen die hilarische verhalen! Echt vakantie!
Sterkte Nederland, met het weer. Kom maar lekker hierheen.